Gözleri gözlerine ilk değdiğinde "aşk" bu işte demişti..

Yıllarca birbirlerine duydukları bu sevgiyi hiç kaybetmemişlerdi.. ( ! ) Ya da öyle sanıyordu..

Yaklaşık bir haftadır süren baş dönmeleri, sabahları kaktığında yaşadığı mide bulantıları için için sevindiriyordu kadını.. Heyecanlanıyordu her seferinde.. Ama tam emin olmadan da umutlanmak istemiyordu.. "Bu haftadan sonra mutlaka doktora gitmeliyim " dedi kendi kendine... 10 yıldır evlilerdi.. Ve bebekleri olsun diye çok uğraşmışlardı.. Ama olmuyordu.. Gördüğü bir sürü tedavi boşa çıkmıştı.. "Tam ümidi kesmişken bu belirtiler sanırım bir mucizenin sinyalleri " dedi uzandığı yatağında.. Telefona uzandı.. Ve arkadaşını aradı.. En azından o da gelirse doktora, biraz daha sakin olabilecekti bu "müjdeli" haberi aldığında.. Arkadaşı kahkahalarla "tabii gelirim " dedi.. Saatine baktı gece yarısını çoktan geçmişti.. "Canım, bize güzel bir gelecek sağlamak için ne kadar da çok çalışıyor " diye düşündü.. Yurt dışından gelen iş adamı misafirlerini yemeğe götüreceğinden geç kalacağını biricik karısına iletmişti sabah evden çıkarken.. Huzur içinde uykuya daldı.. Sabah uyandığında eşinin bırkaktığı mektubu gördü başucunda.. "seni seviyorum, bu akşam erken geleceğim yemeğe çıkarız.." Mutluluğuna diyecek yoktu !

"Seviyorum seviliyorum " ..

Arkadaşını aradı; sabrı kalmamıştı bugün gidelim dedi.. Öğlen buluşmak üzere randevulaştılar.. Kahvaltısını etti kuş seslerinin eşlik ettiği balkonda.. Kahvesini yudumlarken mide bulantısı başlayınca yarım bıraktı.. Hazırlanıp evden çıktı.. Temiz hava iyi gelecek.. Daha çok vakit var ama yürümek iyi olurdu.. Arkadaşıyla buluşacakları cafeye geldiğinde kendini iyi hissediyordu.. Uzaktan belirdi çocukluk arkadaşı.. Dostum, kardeşim dediği, her anında yanında olan tek dayanağı !.. Yalnız anlam veremediği bir farklılık hissetti yüzünde.. Yaklaştıkça o yüz daha da belirginleşiyordu.. Karşısına oturduğunda o kahkahalarla gülen arkadaşı yerine sanki bir taş manken vardı.

Sormaya korkuyordu.. Oturduklarından beri hiç konuşmuyordu..

Saatler sonra eve döndüğünde gün içinde yaşadıklarını düşündü.. Kısa başlıklar vardı aklında.. On yıldır evli olduğu eşinin kendisini yine on yıldır bir başkasıyla aldattığını ve ondan bir oğlu olduğu.. Doktorun yapmış olduğu test ile hamile olduğu.. Doktorun yaptığı kan testi ile "kan kanseri" olduğu .. Ve hemen tedaviye başlaması gerektiği, bebeği doğurmasının mümkün olamayacağı..

Aklındaki bu konu başlıklarını daha fazla derinlemesine düşünmek istemiyordu.. Tek düşündüğü bebeğini kucağına alacağı " an " dı.. Tedaviye sonra da devam edebilirim dedi.. Ve eşine diğer bildikleri hakkında hiç bir şey söylemeyecekti!.

Aylar sonra " bebeğini " kucağına aldığın da onu ilk ve son kez doya doya seyrettiğini biliyor du.. Garip bir huzur duydu içinde.. Eşi başında, gözyaşları için de duruyordu.. "Seviyor, seviliyorum" diye düşündü..

"Bunca yıl bir başkasıyla beraber olmasına karşın beni hiç üzmedi, sevgisini eksiltmedi.. Mutluyum .."

Hayata gözlerini yumduğun da "yakın arkadaşı, çok seven eşi, bebeği vardı... Huzurluydu !!!